Wielkopolskie kościoły drewniane" to pierwsza synteza sakralnej architektury drewnianej regionu, gdzie na początku XVI wieku arcybiskup Jan Łaski wymieniał na obszarze diecezji gnieźnieńskiej 482 świątynie drewniane i tylko 32 murowane. Olbrzymie wartości historyczne, artystyczne i estetyczne drewnianej architektury tkwią w najstarszych zachowanych kościołach późnogotyckich, w niezwykle bogatych i skomplikowanych przestrzennie bryłach budowli barokowych; specyficzny i niepowtarzalny wyraz wnętrzom tych świątyń nadaje detal architektoniczny oraz malarstwo zdobiące ściany i stropy. Na uwagę zasługuje też wyposażenie drewnianych kościołów - liczny zespół rzeźb gotyckich i późnogotyckich, zachowane wspaniałe siedemnastowieczne ołtarze i ambony oraz przykłady polskiego prowincjonalnego malarstwa sztalugowego z tegoż stulecia. Stopniowy zmierzch drewnianej architektury sakralnej w Wielkopolsce rozpoczyna się wraz z rozbiorami Polski.
